Emerytury w Hiszpanii
Po latach ciężkiej pracy nadszedł czas, aby spełnić swoje marzenie: powiedzieć wszystkim “hasta la vista” i wyjechać do Hiszpanii. Dlaczego nie? Hiszpania oferuje wszystko, czego potrzeba do szczęścia: słońce, doskonałą kuchnię, sangrię, fiesty, długie spacery po plaży… Ale zanim spakujesz walizki i zarezerwujesz lot, musisz dowiedzieć się, jak wygląda proces pobierania emerytury za granicą.
Kiedy osiągniesz wiek emerytalny, konieczne będzie złożenie wniosku w ZUS. Jeśli pracowałeś również w innym kraju UE, ZUS jest odpowiedzialny za skompletowanie dokumentów i przesłanie ich do instytucji ubezpieczeniowych w krajach, z których przysługują Ci świadczenia. Tam rozpoczyna się procedura ustalania uprawnień do danego świadczenia zgodnie z przepisami danego kraju.
W Hiszpanii wiek emerytalny to 65 lat, a wymagany staż pracy wynosi co najmniej 15 lat. Jeśli masz krótszy staż, obowiązuje zasada sumowania okresów pracy na terenie UE. Należy pamiętać, że każde z tych świadczeń to odrębna emerytura, którą wypłacają odpowiednio instytucje polskie i hiszpańskie.
Uwaga na podatki
Każdy cudzoziemiec mieszkający w Hiszpanii, który pobiera emeryturę, musi zadeklarować swoje dochody w rocznym zeznaniu podatkowym jako dochód z pracy. Warto zaznaczyć, że Hiszpania podpisała umowy z innymi krajami, aby uniknąć podwójnego opodatkowania, zgodnie z którymi:
- Emerytury publiczne nie są opodatkowane w Hiszpanii i podlegają opodatkowaniu w kraju, z którego są wypłacane. Istnieją jednak wyjątki, jak Niemcy i Wielka Brytania, gdzie te emerytury muszą być uwzględnione w hiszpańskim zeznaniu podatkowym (IRPF).
- Prywatne emerytury muszą być zadeklarowane w Hiszpanii, nawet jeśli są wypłacane przez zagraniczny urząd ubezpieczeń społecznych czy pracy. Większość umów przewiduje, że będą one opodatkowane tylko w kraju zamieszkania.
